Niedziela Kota

Przyszła niedziela, Kot powstał z łóżka

I powziął zamiar kawy wypicia.

—Może by tak odwiedzić Truskaw?

Czegóż chcieć więcej od życia?

Wsunął dwie łapy w ranne pantofle,

Szkłem ostrość wzroku poprawił.

Do kuchni pognał trochę na oślep.

Rzucił się, potknął i kawę wstawił.

Czekał aż kropel sto oraz siedem

Spłynie powoli do dzbanuszka.

-Dzisiaj nie jestem już sam jeden.

Ciepła też druga poduszka.

Stanąwszy w drzwiach pokoju patrzył

W słońce żaluzją cięte w ciszy,

Które by chciało się oświadczyć

Jego (więc Kota) pięknej Myszy.