wodospad

powiekami zamkniętymi mrugam

płyniesz w moich myśli strugach

w doznań falach

w wirach marzeń

w prądzie nieprzeżytych zdarzeń

błękit wody cię opływa

ledwie ciało nagie skrywasz

łuków pełne

wypukłości

niezgłębionej mej radości

z twym przypływem oddech tracę

przestrzeń znika między czasem

w ciebie cały

się zanurzam

myśli strumień mi zaburzasz

do emocji wodospadu

mkniemy z prądem mkniemy na dół

przebić się przez

taflę ciszy

wejść głęboko przestać słyszeć