tęsknotyk XI

zniknęłaś jak w stogu siana igła

cicho zsunęłaś się z mojej nitki życia

szukam cię w resztkach supełków i pętelek

wypatruję wątłych refleksów światła

ukłujesz mnie gdy cię znajdę i źle uchwycę

lecz może uda się kiedyś zszyć

nasze życia